- pysznić
- 1. paonner2. pavaner3. prélasser
Słownik Polsko-Francuski . Jerzy Kazojć. 2008.
pysznić
Regardez d'autres dictionnaires:
pysznić się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, pysznić sięnię się, pysznić sięni się, pysznić sięnij się {{/stl 8}}{{stl 7}} być pysznym, wynosić się nad innych, być dumnym z czegoś, szczycić się czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pysznić się przed sąsiadami.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pysznić się — ndk VIa, pysznić sięnię się, pysznić sięnisz się, pysznić sięnij się, pysznić sięnił się «wynosić, wywyższać się nad innych; chełpić się, chlubić się, szczycić się czymś» Pysznić się przed kolegami. Pysznić się swoim ubiorem, bogactwem,… … Słownik języka polskiego
chełpić się — ndk VIa, chełpić siępię się, chełpić siępisz się, chełp się, chełpić siępił się «pysznić się, przechwalać się, wynosić się nad kogoś» Chełpić się swymi dziećmi, bogactwem, niezwykłymi czynami. Chełpi się, że jest najsilniejszy … Słownik języka polskiego
dąć — ndk Xc, dmę, dmiesz, dmij, dął, dęła, dęli, dęty 1. «wprawiać w pęd wianiem; dmuchać, wiać» Wiatr dął od północy, z północy. Śnieżyca, zadymka dmąca z ukosa. Dęło śniegiem. Wichura dmie w żagle. Dąć miechem w palenisko. 2. «o ludziach: dmuchaniem … Słownik języka polskiego
góra — ż IV, CMs. górze; lm D. gór 1. «w naukowej terminologii: wyniosłość skorupy ziemskiej powstała w wyniku działalności górotwórczej, wulkanicznej i procesów denudacyjnych; potocznie: każde większe wzniesienie terenu, odcinające się od niżej… … Słownik języka polskiego
imponować — ndk IV, imponowaćnuję, imponowaćnujesz, imponowaćnuj, imponowaćował 1. «wzbudzać podziw, szacunek, uznanie; olśniewać» Imponować komuś pracowitością, oszczędnością, elegancją, błyskotliwą erudycją. 2. «okazywać swoją wyższość; pysznić się» Ktoś… … Słownik języka polskiego
przechwalać — ndk I, przechwalaćam, przechwalaćasz, przechwalaćają, przechwalaćaj, przechwalaćał, przechwalaćany forma ndk czas. przechwalić (p.) przechwalać się «mówić pochwały o sobie samym, chełpić się, chlubić się, pysznić się czymś» Przechwalać się odwagą … Słownik języka polskiego
puszyć — ndk VIb, puszyćszę, puszyćszysz, pusz, puszyćszył rzad. «czynić puszystym, stroszyć» Ptaki puszyły pióra. Puszyć włosy nad czołem. puszyć się 1. «o ptakach: stroszyć pióra, napuszać się» Indyk puszył się i gulgotał. 2. «być dumnym z czegoś,… … Słownik języka polskiego
pysznienie się — n I rzecz. od pysznić się … Słownik języka polskiego
wynosić — VIa, wynosićnoszę, wynosićsisz, wynosićnoś, wynosićsił, wynosićnoszony 1. ndk → wynieść 2. dk «wypielęgnować nosząc (na rękach)» Wynosić wnuczka od małego. 3. dk «zniszczyć coś przez długie noszenie, używanie» Wynoszone ubranie. wynosić się 1.… … Słownik języka polskiego
wywyższać — ndk I, wywyższaćam, wywyższaćasz, wywyższaćają, wywyższaćaj, wywyższaćał, wywyższaćany wywyższyć dk VIb, wywyższaćszę, wywyższaćszysz, wywyższaćwyższyj, wywyższaćszył, wywyższaćszony «nadawać komuś, czemuś wielką (większą) wartość, podnosić… … Słownik języka polskiego
